«فاجعه برزیل» که نمایش سقوط آزاد اخلاق حاکمیت اسلامی ایران حتی در خارج کشور است را نمی توان براحتی فراموش کرد. این فاجعه اخلاقی روزنه ای است برای درک جهانیان از روحیات و رفتارهای حاکمان امروز ایران. و از این دست روزنه ها بسیارند که گاهی به سبب اتفاق، بهت و حیرت جهانیان را بر می انگیزند.
اما کیست که نداند این مشتی است نمونه خروار که البته عاقلان را اشارتی کافی است…. گاهی که روزنه ای به زندانها باز می شود، بیداد تجاوز و شکنجه و قتل عام های ناشی از عدالت فرهنگ ولایی در قضاوت بچشم می خورد، گاهی که بطور اتفاقی تصویری ثبت می شود در خیابانهای شهر، مادری در زیر چرخهای ماشین امنیتی له می شود تا نشان دهد معنای آزادی و ارزش مادر در فرهنگ ولایی یعنی چه، گاهی که نگاه اتفاقی یک موبایل به دست در یک راهپیمایی سکوت به روی صورت یک شهروند زوم می کند، گلوله بی رحم استبداد ناگهان بر قلب ندا فرو می نشیند تا همه جهان معنی حق اعتراض را در فرهنگ ولایی درک کند و یا فقط افشای یک سند کوچک نشان می دهد که فرهنگ ولایی در حوزه اقتصادی یعنی بزرگترین اختلاس تاریخ بشری و هزاران اتفاق دیگر….و گاهی که پای سفیر ولایت به استخری در آن سوی جهان باز می شود، این بار جهانیان با همه وجود مفهوم اخلاق را در فرهنگ ولایی حکومت دینی حس می کنند و کم کم در می یابند که ملت ما از بامداد تا شامگاه با چه مصیبتی دست به گریبان اند… پس حق با وزارت خارجه است، مشکل جهانیان با حکومت ما فرهنگی است! اما نه با فرهنگ ایرانی ، بلکه مشکل ما و جهان با فرهنگ ولایی است. فرهنگی که نه فقط ملت ما،بلکه همه ملتهای جهان باید برای ریشه کن کردن آن با ملت ایران همراه شوند
جمهوریت 